Szczęśliwy Książę jest przypowieścią o nieszczęśliwej miłości i poświęceniu. Książę, gdy miał ludzkie serce, nie wiedział, co to ból, współczucie i smutek. Żył bowiem w luksusie i przepychu, z dala od ludzkiego cierpienia. Gdy po śmierci jego pomnik stanął na cokole, oczami z szafirów oglądał nędzę swego miasta, której dotychczas nie dostrzegał. Dopiero wtedy jego zimne serce odlane z ołowiu zapłakało żywymi łzami…