Pomysł i główny wątek opowieści wysnuł autor ze znanej baśni Andersena o nowych szatach cesarza, który wszystkie pieniądze wydał na stroje. Sztuka przypomina główne zdarzenia i postaci oryginału oraz w ostatniej scenie powtarza słynny baśniowy morał. Utwór, nie tracąc nic z uniwersalnych treści oryginału, zyskał wiele dowcipnych dialogów i żartobliwych piosenek, zabawnych scen i wyrazistych w słowie i ruchu sytuacji.