Teatr Ósmego Dnia

Summit 2.0

Spektakl stanowi próbę pokazania władców świata, celebrytów, którzy sypią złotym deszczem paciorków, lśnią i bawią się kosztem zwykłych ludzi, i – wyalienowani z rzeczywistości – decydują o ich losach. Sceptycznie dopuszczają oni do swojego grona przybysza zza żelaznej kurtyny nadjeżdżającego prymitywnym wehikułem – i w końcu zapraszają go na wielką ucztę, której głównym daniem jest żywy człowiek podzielony na tusze […]. W rękach bohaterów pojawiają się dziecięce pistolety, rozpoczyna się wojenka jak z młodzieńczych zabaw czy gier komputerowych, w końcu kolorowy świat zmienia się w stalowo-monochromatyczną formację wojenną. Następuje gwałtowny przeskok od żartu, kpiny, uczty do otwartej agresji.

Summit 2.0

The performance makes an attempt to present the rulers of this world, the celebrities, who throw golden rain of bling-bling, who shine and have fun at the expense of ordinary people, and – alienated from the reality – decide their fate. With scepticism, they welcome a newcomer from behind the iron curtain, arriving in his primitive vehicle – and finally, they invite him to a great feast, with a carcass of a live man as the main dish. […] Children’s toy guns appear in the hands of the characters, a war game begins, resembling their youthful shenanigans or computer games, and finally, the colourful world transforms into a monochromatic, steel war formation. The joke, mockery and feast suddenly turn into open aggression.